Problematyka operacji ,,Wisła” od lat budzi wiele emocji. […] Pomimo to, jak dotąd, nie powstała monografia, która próbowałaby całościowo zająć się operacją ,,Wisła” i prowadzonymi w jej trakcie działaniami wojskowymi (wysiedleńczymi i przeciwpartyzanckimi). Wydane dotąd zbiory dokumentów oraz tomy studiów, mimo ich niekwestionowanej wartości, tylko częściowo zapełniały tę lukę. Rozprawa Jana Pisulińskiego niewątpliwie pozwala więc uzupełnić istniejące braki w naszej wiedzy. Fakt iż autor wcześniej zajmował się szczegółowo wysiedleniami na Ukrainę w latach 1944–1946, w sposób naturalny predysponował go do podjęcia również tego wyzwania. Praca została przygotowana w oparciu o szerokie kwerendy źródłowe i gruntowną, budzącą szacunek, lekturę literatury przedmiotu (polską i zagraniczną). […] Sprawnie buduje też narrację, tworząc interesującą panoramę wysiedleń i zwalczania oddziałów ukraińskiego podziemia, jakie miały miejsce pomiędzy kwietniem a końcem lipca 1947 roku […]. [Z recenzji wydawniczej prof. Grzegorza Motyki]

Pierwsze pełne, krytyczne wydanie kroniki oddziału "Wowky", działającego jako sotnia i kureń od wiosny 1944 po rok 1947 na Chełmszczyźnie i Podlasiu Południowym, w tłumaczeniu i redakcji naukowej dra Mariusza Sawy.

Pracy ze źródłami towarzyszyło pytanie, co w wymiarze materialnym i ideologicznym umożliwiało ukraińskim partyzantom realizację założonych celów. Po ich lekturze pojawiła się pokusa, by spróbować zrozumieć upowca, poznać jego sposób myślenia, spojrzeć mu w oczy - bez heroizacji, ale też bez demonizacji, wyolbrzymiania tego, co w jego postępowaniu było moralnie złe i zasługuje na potępienie. Nie może być tu mowy o usprawiedliwianiu takich czynów. Dlatego też wydało się zasadnym pokazanie nie tylko nacjonalizmu ukraińskiego, który był oczywiście ważnym elementem światopoglądu partyzanta UPA, ale również postawienie pytania o jego religijność i moralność. Książka ta jest próbą zrozumienia roli UPA i nacjonalizmu ukraińskiego w pamięci historycznej Polaków i Ukraińców. Potrzeba ta wypłynęła między innymi, a może przede wszystkim, z aktualności tej tematyki w czasie wciąż toczącej się wojny Ukrainy z Rosją, niszczenia polskich i ukraińskich miejsc pamięci narodowej w obu krajach oraz budowania relacji politycznych na wspólnej bolesnej historii. Jednym z pragnień historyka zajmującego się tym tematem jest wzniesienie się ponad narodowe i wewnątrznarodowe podziały, wynikające z różnego rozłożenia akcentów w spojrzeniu na stosunki polsko-ukraińskie lat 40. XX w. Nie mam złudzeń, że uda się znaleźć złoty środek pomiędzy dwiema narracjami, tą potępiającą UPA jako formację mordującą cywilów, jak i tą stawiającą ją za wzór ukraińskiego patriotyzmu i walki z Sowietami. Jedyne co można zrobić, to spróbować pokazać bez emocji w miarę pełny obraz. (fragment "Słowa wstępnego" dra Mariusza Sawy)