SOWA OPAC : Gminna Biblioteka Publiczna w Sadlinkach Katalog księgozbioru

3 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

Niepoważne wierszyki do utrwalenia wymowy i pisowni głosek : ś, ź, ć, dź, s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż /Monika Lubina ; il. Piotr Olszówka. - Kraków : Oficyna Wydawnicza Impuls, 2015. - 70, [1] s. : il. ; 24 cm.

Autor

Lubina Monika Olszówka Piotr

Temat

Język polski Mowa

Gatunek

Poezja dziecięca polska Ćwiczenia i zadania

Niepoważne wierszyki są trzecią częścią cyklu wierszyków utrwalających wymowę i zapis polskich głosek. Powstały one na potrzeby ćwiczeń wymowy oraz zapisu (profilaktyki i terapii) głosek dentalizowanych, sprawiających dzieciom najwięcej trudności. Zostały one przyjęte bardzo dobrze przez dzieci, ponieważ są bliskie ich wyobraźni. Korzystają też ze skarbca współczesnej wiedzy logopedycznej, udostępniając ją dziecku w sposób możliwie najbardziej przystępny. Wyróżnia je czystość fonetyczna, czyli taki dobór materiału, który pozwala dziecku skupić się na ćwiczonej głosce, bez zmagania się z kilkoma trudnymi głoskami jednocześnie. Z tego względu nadają się do ćwiczeń od pierwszego zetknięcia z głoską. Autorka rekomenduje wykorzystanie również pierwszych dwóch części cyklu, zgodnie bowiem z nowymi odkryciami w dziedzinie czytania dziecko powinno od początku mieć kontakt ze wszystkimi literami alfabetu. Wierszyki z powodzeniem można wykorzystywać dla dzieci dwujęzycznych, w wierszach zawarto bowiem wszystkie pozycje głoski (na początku, w środku i na końcu wyrazu przy głoskach bezdźwięcznych) i wszystkie możliwości jej zapisu. Wierszyki te wzbogacają również słownictwo. Wskazówki logopedyczne: Ľ Wierszyki są uporządkowane zgodnie z metodyką postępowania logopedycznego. W ramach profilaktyki Nieśmiałe wierszyki można zacząć przerabiać od 2.-3. roku życia, Niesmutne - od 4., a Niepoważne od 5.-6. roku życia. Czytanie i zapis głosek można ćwiczyć w początkowych latach nauki szkolnej. Duża ilość zgromadzonego materiału służy utrwaleniu poprawnej wymowy, czytania i pisania bez nużenia dziecka żmudnymi powtórzeniami. Ľ Przy czytaniu należy pamiętać o zasadzie bezdźwięcznej realizacji liter oznaczających głoski dźwięczne na końcu wyrazu i obok spółgłoski bezdźwięcznej, np. słowa „weź, siedź, kóz, jedz, jeż, brydż, trzy” czytamy: „weś, śeć, kus, jec, jesz, brycz, tszy”. Z kolei litery s, z, c, dz przed literą i czytamy jako [ś], [ź], [ć], [dź], np. czytamy „śikawka, źima, ćicho, dźik”. Jako literę przyjmuje się zapis głoski (w tym trójznak dzi). Ľ Zapis głoski podany w spisie wierszy jest podstawowy. Te litery dobrze jest ćwiczyć, posługując się „obrazkowymi głoskami” zamieszczonymi na końcu książki. Równocześnie należy poprosić dziecko o pokolorowanie pustych w środku liter według wzoru ze str. 11. Im więcej różnych zapisów głoski, tym trudniejsza jest ona pod względem ortograficznym. Ľ Pod względem wymowy Nieśmiałe wierszyki są najłatwiejsze, a zapisu - najtrudniejsze. Ľ Głoska [t uśmiechnięte] jest właściwie zbiorem głosek przechodzących elastycznie od głoski [t] do [c]. Ľ W wierszach Jaś i Ciach i w wierszach wprowadzających nową głoskę dziecko czyta sam refren. We wstępie Niepoważnych wierszyków wyrażam serdeczne podziękowania moim przewodnikom po świecie wiedzy logopedycznej: prof. Bronisławowi Rocławskiemu, pani Joannie Trzaskalik i pani Katarzynie Węsierskiej. Autorka

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia Sadlinki

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 81 (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Wierszyki drogowskazy do utrwalenia wymowy i pisowni głosek : t, d, n, ń, j, l, r /Monika Lubina ; il. Piotr Olszówka. - Kraków : Oficyna Wydawnicza Impuls, 2015. - 56, [1] s. : il. ; 24 cm.

Autor

Lubina Monika Olszówka Piotr

Temat

Język polski Mowa

Gatunek

Poezja dziecięca polska Ćwiczenia i zadania.

Wierszyki drogowskazy stanowią drugą część cyklu wierszyków do utrwalania wymowy i zapisu głosek. Poświęcone są utrwaleniu prawidłowej artykulacji i zapisu głosek: [t], [d], [n], [ń], [j], [l] oraz przygotowaniu dziecka do prawidłowej wymowy głoski [r]. Choć na rynku jest wiele publikacji dotyczących głoski [r], książeczka przedstawia zagadnienie w szerszej perspektywie. Droga do „królowej głosek” (nazwijmy ją Reginą) jest długa i żmudna. Zamiast ryzykować pójście na skróty i pobłądzenie, lepiej wybrać sprawdzony szlak, w którym pomogą inne głoski. Uniknie się wtedy poczucia zniechęcenia wynikającego z nieudanych prób i sprawi, że dziecko będzie odczuwać satysfakcję ze zbliżania się do celu. W utrwalaniu głoski [r] pomoże dziecku ponad 30 wierszyków uporządkowanych zgodnie z zasadami prowadzenia terapii logopedycznej tej głoski. Wierszyki wyróżnia czystość fonetyczna, tzn. takie opracowanie materiału, by wymowa wierszy przychodziła naturalnie, bez zmagania się z kilkoma trudnościami naraz. Pomocą dla dziecka są też „obrazkowe głoski” zamieszczone na końcu książki, zilustrowane wcześniej wierszami i załączonymi do nich obrazkami, które odnoszą się do dźwięków z otoczenia. Przy poznawaniu oznaczeń literowych głosek współcześnie zaleca się zapoznanie dziecka ze wszystkimi literami, co znacznie ułatwi naukę czytania. Wskazówki logopedyczne: Ľ Wskazane jest zachowanie kolejności wierszyków, zostały one bowiem ułożone zgodnie z naturalnym rozwojem mowy. Jedynie Wycieczka do ń zwraca głównie uwagę na zagadnienia związane z zapisem (najtrudniejszym w tej części). Ľ Nie należy ćwiczyć wierszyków z głoską nieosiągalną dla dziecka. W ramach przygotowania do wymowy głoski [r] (którą dziecko opanowuje ok. 5.-6. roku życia) warto rozpocząć ćwiczenia od głosek [t], [d], [n], [l], następnie „przerobić” głoski [sz], [ż], [cz], [dż] zawarte w Niepoważnych wierszykach (3 część cyklu), a dopiero później rozpoczynać ćwiczenia z głoską [r] (o ile głoska ta nie pojawi się w międzyczasie). Literę d na końcu wyrazu lub w otoczeniu spółgłosek bezdźwięcznych czytamy bezdźwięcznie, np. „miód, głód, lód” czytamy jako „mjut, głut, lut”, literę i między spółgłoską a samogłoską czytamy jako [j], np. „biały kwiat” czytamy jako „bjały kfjat”. Litery ą oraz ę przed literami oznaczającymi głoski [ć], [dź] czytamy jako [oń], [eń] np. „piąć się, pięć” czytamy jako „pjońć śę, pjeńć”. W tym miejscu chcę wyrazić podziękowanie prof. Bronisławowi Rocławskiemu, pani Joannie Trzaskalik oraz pani Katarzynie Węsierskiej za przekazaną wiedzę z zakresu logopedii i zainspirowanie mnie światem głosek. Mam nadzieję, że te krótkie, zabawnie zilustrowane wierszyki będą przez dzieci chętnie czytane, a dla rodziców, logopedów, glottodydaktyków i nauczycieli stanowić będą pożyteczną pomoc. Autorka

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia Sadlinki

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 81 (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Wierszyki dźwięczne i ciche do utrwalenia wymowy i pisowni głosek : a, e, i, o, u, y, ę, ą, m, n, ł, w, b, d, g, f, p, t, k, ch /Monika Lubina ; il. Piotr Olszówka. - Kraków : Oficyna Wydawnicza Impuls, 2015. - 50, [1] s. : il. ; 24 cm.

Autor

Lubina Monika Olszówka Piotr

Temat

Język polski Mowa

Gatunek

Poezja dziecięca polska Ćwiczenia i zadania

Wierszyki dźwięczne i ciche stanowią pierwszą część cyklu wierszyków do utrwalania wymowy i zapisu głosek i zawierają zbiór wierszy utrwalających głoski, których wymowę dziecko opanowuje zwykle w wieku 2–3 lat, ale zapis może mu sprawiać trudności jeszcze w pierwszych latach nauki w szkole podstawowej. Wierszyki powstawały jako pomoc do zajęć profilaktycznych z zakresu rozwoju mowy i pisowni oraz terapii logopedycznej. Mogą być też z powodzeniem wykorzystywane przez dzieci z rodzin dwujęzycznych, gdyż wymowę i zapis polskich głosek przedstawiają w najprostszy możliwy sposób, opierając się na współczesnej wiedzy logopedycznej. Dobór materiału głoskowego czyni wierszyki możliwymi do poprawnego wymówienia nawet przez dzieci z wadami wymowy. Dzieci bardzo pozytywnie przyjęły wierszyki, ponieważ są łatwe do wymówienia, a ich kolejność zgodna z naturalnym rozwojem mowy. Dużą pomocą dla dzieci są „obrazkowe głoski”, które nie wymagają od nich umiejętności analizy głoskowej i odwołują się wprost do dźwięków znanych z otoczenia i utrwalonych w wierszykach. Wierszyki nie są przeznaczone dla określonej grupy wiekowej. Odwołują się do świata bliskiego dziecku: historyjek o zwierzętach, baśni i sytuacji z dnia codziennego, a przez to nie sprawiają wrażenia żmudnych ćwiczeń. Większa liczba wierszyków na głoski [t], [d], [n] została zawarta w Wierszykach drogowskazach przygotowujących dziecko do prawidłowej wymowy głoski [r]. Wskazówki logopedyczne: Ľ Uporządkowanie wierszyków jest zgodne z naturalnym procesem rozwoju mowy, przy czym głoski: [f], [p], [t], [k] są łatwiejsze od ich dźwięcznych odpowiedników: [w], [b], [d], [g]. Ľ U dzieci z wymową bezdźwięczną (to znaczy takich, które np. zamiast „dzień dobry” wypowiadają „cień topry”) proponuję zacząć ćwiczenia od samogłosek, następnie głosek [m], [n], [w], potem warto przerobić głoski [ź], [z], [ż], [dź], [dz], [dż] ze zbiorku Niepoważne wierszyki (trzecia część cyklu), a dopiero na końcu wprowadzić głoski [b], [d], [g]. Ľ Litery: w, b, d, g na końcu wyrazu lub w sąsiedztwie spółgłosek bezdźwięcznych czytamy bezdźwięcznie, natomiast literę i między spółgłoską a samogłoską czytamy jako [j], np. „dąb, pięć, w czwartek, chleb, stóg” czytamy: „domp, pjeńć, f czfartek, chlep, stuk”. Przy każdej głosce jest narysowana kredka. Dziecko może pokolorować każdą kredkę innym kolorem i wypełnić nim wszystkie konturowe litery oznaczające daną głoskę. W nauce liter pomogą także „obrazkowe głoski” z końca książki. We wstępie chcę też wyrazić wdzięczność prof. Bronisławowi Rocławskiemu i pani Joannie Trzaskalik, których wiedza logopedyczna zainspirowała mnie do napisania cyklu wierszyków poświęconych polskim głoskom, oraz pani Katarzynie Węsierskiej za cenne wskazówki redakcyjne. Życzę dzieciom postępów w nauce mówienia, czytania i pisania oraz wiele radości z obcowania z wierszykami, a nauczycielom, rodzicom, logopedom, glottodydaktykom – by wiersze stały się praktyczną pomocą we wspieraniu dziecięcych wysiłków. Autorka

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia Sadlinki

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 81 (1 egz.)